موارد استفاده: ارزیابی بیماران مشکوک به سارکوئیدوز
ایمونو توربیدومتری
Kinase II
Peptidylpeptide Hydrolase
SACE (Serum Angiotensin Converting Enzyme)
Sarcoidosis
Serum Angiotensin Converting Enzyme
ACE (Angiotensin Converting Enzyme)
بررسی بیماران مشکوک به سارکوئیدوز آنزیم مبدل آنژیوتانسین (ACE) جزء سیستم رنین-آنژیوتانسین (RAS) است که با تنظیم حجم مایع و تنش عروقی، فشار خون را حفظ می کند. اثر پپتیداز بر روی دکاپپتید آنژیوتانسینوژن I ، منجر به هیدرولیز یک دی پپتید هیستیدیل لوسین نهایی و تشکیل اکتاپپتید آنژیوتانسین II می شود که یک منقبض کننده عروق قوی است که فشار خون را افزایش می دهد. فعالیت ACE در سارکوئیدوز، یک بیماری گرانولوماتوز سیستمیک که معمولاً ریه ها را تحت تأثیر قرار می دهد، افزایش می یابد. در سارکوئیدوز تصور می شود که ACE توسط سلول های اپیتلیوئید و ماکروفاژهای گرانولوم تولید می شود.
فعالیت ACE منعکس کننده شدت سارکوئیدوز است:
68٪ افراد مبتلا به سارکوئیدوز مرحله یک
86٪ سارکوئیدوز مرحله دو
91٪ سارکوئیدوز مرحله سه
مثبت هستند.
سایر شرایط مانند بیماری گوچر، جذام، پرکاری تیروئید درمان نشده، پسوریازیس، نوزادان نارس مبتلا به سندرم دیسترس تنفسی، بزرگسالان مبتلا به آمیلوئیدوز، و هیستوپلاسموز با افزایش فعالیت ACE سرم مرتبط است. ارگان هایی که در سارکوئیدوز درگیر می شوند:
• ریه
• پوست
• چشم ها
• غدد لنفاوی
• کبد
• قلب
• طحال
افراد مبتلا هم چنین ممکن است خستگی، کاهش وزن پیش بینی نشده،تب و سایر علائم داشته باشند. سایر علائم عبارتند از: تعریق شبانه، کاهش اشتها، تورم غدد لنفاوی، درد مفاصل، دهان خشک و خون ریزی بینی. سایر آزمایشهایی که ممکن است برای تأیید تشخیص سارکوئیدوز مورد استفاده قرار گیرند شامل پانل کبد، شمارش کامل خون (CBC) و سطح کلسیم است.
• بیماری انسداد مزمن ریه(COPD)
• کم کاری تیروئید
• فیبروز سیستیک
• آمفیزم
• اگر از داروهای مهارکننده ACE مانند کاپتوپریل یا وازوتک استفاده می کنید، سطح ACE می تواند پایین باشد.
شرایطی که ممکن است باعث سطوح بالاتر از حد طبیعی ACE شود عبارتند از:
• سیروز
• بیماری گوچر
• پسوریازیس
• آمیلوئیدوز
• دیابت
• HIV
• هیستوپلاسموز
• پرکاری تیروئید
• (بیماری هانسن) جذام
• لنفوم
• بیماری سل
سطح فعالیت ACE در کودکان و نوزادان سالم و طبیعی بیشتر از محدوده مرجع بزرگسالان است
در روش ایمونوبلاتینگ در سطح غشای نیتروسلولزی، آلرژن های خاصی متصل هستند، پس از افزودن سرم بیمار و انکوباسیون در دمای اتاق، در صورت وجود آنتی بادی های اختصاصی IgE علیه آلرژن ها، با آن ها در سطح غشای نیتروسلولزی متصل می گردند. آنتی بادی های اضافی در سرم با شستشو حذف می گردند. سپس با وارد کردن Anti human IgE اتصال یافته با بیوتین به محیط و انکوباسیون در دمای اتاق، آنتی هیومن کنژوگه شده با بیوتین به IgE موجود در سطح غشا و کنترل مثبت تعبیه شده در غشای سلولزی متصل می گردد. بعد از انکوباسیون، آنتی بادی های ناشناخته توسط شستشو از محیط حذف می گردند. در مرحله بعد استرپتوآویدین کونژوگه شده با آلکالن فسفاتاز به محیط اضافه می گردد که پس از انکوباسیون، استرپتوآویدین با بیوتین موجود در محیط متصل گشته و با شستشو استرپتوآویدین های آزاد در محیط حذف می گردند. پس از اضافه کردن سوبسترا و انکوباسیون در دمای اتاق، یک واکنش اختصاصی آنزیمی رنگی در سطح ممبران سلولزی رخ می دهد که منجر به ایجاد رسوب رنگی در نوار مورد آزمایش می گردد. پس از خشک شدن کامل نوار، تصویری از غشای سلولزی توسط Cub Screen گرفته می شود.
روزانه
یک روز بعد
آزمایشگاه مرکزی فردیس- فردیس- البرز