هپاتيت چيست؟
هپاتيت به التهاب و تورم نسج كبد اطلاق مي شود كه در اثرعوامل متعددي مثل داروها، مواد توكسيك، بیماریهای خود ایمنی و بیماریهای ژنتیکی ويروسها ی مختلف ايجاد ميگردد. هپاتيت ويروسي توسط ويروسها منتقل مي شود و به انواع A ، B ، C ، D ، E و G و تقسيم مي شود.
هپاتيت : HAV) A )
هپاتيت A يك بيماري خوش خيم است كه معمولاً خود به خود بهبود مي يابد . اين نوع هپاتيت بيشتر در اطفال ديده مي شود. هپاتيت A از طريق آب وغذا منتقل مي شود و در كشورهاي فقير و پر جمعيت كه مسائل بهداشتي به خوبي رعايت نمي شود شيوع بالاتري دارد. علائم آن معمولاً خفيف بوده و شامل خستگی ، بی اشتهايي، تهوع و استفراغ، درد در قسمت بالا و راست شكم و علائمی که کمتر دیده می شوند عبارتند از : تب و ادرار تيره و زرد رنگ
هپاتيت : HBV) B)
هپاتيتB از نظر علائم باليني شبيه هپاتيت A است ولي مي تواند مزمن شده و به عوارض وخيم و كشنده اي منجر گردد
در حدود 10-5٪ افراد مبتلا، مي توانند به صورت ناقل سالم در جامعه حضور داشته باشند و موجب انتقال بيماري به ديگران شوند . در حدود 350 ميليون نفر ناقل مزمن اين ويروس در سراسر جهان وجود دارند كه اكثريت آنها در آسياي جنوب شرقي زندگي مي كنند .گفته مي شود میزان مرگ و میر در اثر ابتلاء به اين ويروس و عوارض آن در جهان هر سال تقریباً 800 هزار نفر می باشد .
راه انتقال بيماري از طريق خون و مايعات بدن ( تزريق خون، ارتباط جنسي، وسايل تيز آلوده ، خال كوبي ، طب سوزني و (… مي باشد.
مطالعات نشان مي دهد كه هپاتيت B شايع ترين علت سيروز و سرطان كبد به شمار مي رود . خوشبختانه واكسن اين نوع هپاتيت در دسترس مي باشد و راه تشخیص آن انجام آزمایش HBS Ag , HBS Ab ) ) است
هپاتيت: HCV) C )
در سال 1970 میلادی محققان متوجه نوعي هپاتيت شدند كه به هپاتيت A و B شباهت نداشت . اين بيماري كه هپاتيت non A – non B نامگذاري شده بود، دريافت كنندگان خون را آلوده مي كرد . در سال 1988 ويروس دارای RNA كه مي توانست عامل اين نوع هپاتيت باشد شناسايي و ويروس هپاتيت C نام گرفت . امروزه هپاتيتC باعث آلودگي بسياري از دريافت كنندگان خون و محصولات خوني گرديده است . بر اساس تخمين سازمان بهداشت جهانی كه حدود 170 ميليون نفر ناقل هپاتیت در جهان وجود دارد . راه انتقال آن عمدتاً خون و در مواردی ، تماسهاي جنسي است. در صورتیکهHCV Ab در خون بیمار وجود داشته باشد براس تشخیص قطعی باید با آزمایش PCR مورد بررسی قرار گیرد.
تحقيقات جهت ساخت واكسن اين بيماري در حال انجام است كه مي تواند قدم مثبتي براي كاهش شيوع بيماري باشد.
هپاتيت HDV) D)
هپاتيت D معمولاً به دنبال يا همزمان با هپاتيت B بروز مي كند و به عنوان يك عارضه هپاتيت B شناخته مي شود . در واقع عامل ايجاد كننده هپاتيت D يك ويروس غير كامل RNA دار است كه براي رشد و تكثير به ويروس هپاتيت B محتاج مي باشد. واكسن هپاتيت B از بروز هپاتيت D هم جلوگيريمي كند.
هپاتيت HEV) E )
هپاتيت E نوعي هپاتيت non A – non B است كه بر خلاف هپاتيت C از راه آب و غذای آلوده منتقل مي شود . اين نوع هپاتيت، يك عفونت حاد است ولي خوشبختانه به خودي خود بر طرف مي شود . ويروس اين بيماري در نواحي جنوب، شرق و مركزي آسيا، خاورميانه و نيز در قسمتهاي شمالي، شرقي و غربي آفريقا و در مكزيك ديده شده است . هپاتيت E غالباً در نواحي پر جمعيت و غير بهداشتي وجود دارد. اين بيماري معمولاً مزمن نمي شود و علائم آن و تستهاي كبدي بعد از شش ماه نرمال مي شوند.
انواع ديگر هپاتيت ويرال :
از عوامل ويروسي ديگري كه در ايجاد هپاتيت دخيل هستند مي توان به هپاتيت G ،F و اشاره كرد.که چندان اطلاعی از آنها در دست نیست لذا از خوانندگان محترم درخواست می شود برای کسب اطلاعات بیشتر به مراجع معتبر علمی مراجعه کنند.
تهیه کننده : دکتر مینا علیمحمدیان - زهرا یزدان یار