مالاريا يک بيماری انگلی است. عامل اين بيماری، انگلهای تک سلولی ازجنس پلاسموديوم است که گونه های متعددی را شامل ميشود. در ايران سه گونه پلاسموديوم به نامهای ويواکس، فالسيپاروم و مالاريه وجود دارند. پلاسموديوم ويواکس شايعترين و پلاسموديوم فالسيپاروم شديدترين و خطرناکترين نوع اين انگل هستند. انگل مالاريا توسط پشهای به نام آنوفل به انسان منتقل میشود که آن نيز شامل چندين گونه است.
علائم مالاريا(Paroxysm)
علامت متداول بيماری تب شديدی است كه همراه با ساير علائم مربوطه (لرز، عرق) براي مدت 5 تا 8 ساعت ادامه يافته و سپس هر 2 يا 3 روز يكبار باز میگردد. هر يك از اين حملات، نيروی بيمار را به شدت تحليل برده و باعث كاهش شديد فعاليت های بيمار در طی دوران بيماری میشود.
حملات اوليه مالاريای حاد حداقل 2 هفته يا بيشتر طول میكشد و در اثر ابتلاهای مكرر و همراه با پيشرفت بيماری، كم خونی و بزرگی طحال حادث شده كه در اكثر بيماران در طی يك يا دو هفته بعد از حمله اوليه می توان آنرا لمس نمود.
درصورتیكه عامل ابتلا انگل گونه فالسيپارم باشد میتواند منجر به گلومرولونفريت(التهاب فیلترهای کوچک کلیه)، پديده جداسازی مويرگی(Sequestration)، گيجی، تشنج، كاهش فشارخون، ادم ريوی، علائم گوارشی(مثل استفراغ، دردهای شكمی، اسهال، خونريزی رودهای)، سندرم نفروتيك(آسیب کلیوی که باعث دفع پروتئین میشود)، سيانوز(کاهش مقدار هموگلوبین در خون) و مرگ شود.
دوره نهفتگی بيماری(Incubation Period) بطور معمول از 9 تا 30 روز متفاوت است و ممكن است تا چندين ماه طول بكشد. گونه هاي پلاسموديوم ويواكس در مناطق معين جغرافيايي دوره نهفته طولانی و بيشتر از 10 ماه دارند.
1 يا 2 روز قبل از شروع علائم تعداد كمي انگل در گردش خون ظاهر مي شوند سپس با افزايش تعداد انگلها، علائم مختلف شروع به تظاهر مي كنند كه عبارتند از سردرد، خستگي، دردهاي مبهم در عضلات و استخوانها و مفاصل، احساس لرز و تب كه بدليل شبيه بودن علائم با بيماریهای ويروسی مثل سرماخوردگی و آنفلوانزا (Influenza) تشخيص را بر مبنای اين بيماریها می گذارند. در طی چند روز آينده وقتی كه تعداد انگلها در خون به حد كافی رسيد علائم مالاريا بروز میدهد.
علائم اولیه بیماری مالاریا
علائم اولیه بیماری مالاریا در 3 مرحله به شرح زیر است:
لرز(Cold Stage)
لرز ابتدا از ستون فقرات شروع شده و سپس در تمام بدن منتشر میشود. این پدیده در اثر لیز دسته جمعی گویچههای سرخ آلوده و به دنبال جریان یافتن خون به سمت احشاء به وجود میآید در نتیجه پوست بدن سرد میشود و حرارت آن ممکن است تا 32 درجه کاهش یابد، در حالی که ممکن است دمای عمق بدن بالای 40 درجه باشد. پوست بدن رنگ پریده و شبیه مرغ پرکنده میشود.
بیمار احساس سرما و لرز شدید میکند. فشار خون افت کرده و ممکن است درد کمر به همراه تهوع و استفراغهای صفراوی بوجود بیاید.
این حالت 1 تا 2 ساعت ادامه مییابد. ولی، 3 تا 4 ساعت بعد هنوز انگلها، گویچههای جدید میزبان خود را پیدا نکردهاند.
تب(Hot Stage)
این مرحله به طور معمول پس از مرحله قبلی و تا زمان استقرار انگل در گویچههای جدید ادامه پیدا میکند. برخلاف مرحله قبل، در این مرحله جریان خون به سمت عروق سطحی متمایل است.
سرعت یافتن جریان خون به سمت سطح بدن با بر افروختگی چهره و احساس گرما و هذیان گویی همراه است. نبض سریع، تنفس سریع، سردرد و سرگیجه مشاهده میشود. تب معمولاً ۶-۳ ساعت و یا بیشتر طول میکشد و به ۳۸ الی ۳۹ درجه و در مورد فالسیپاروم به ۴۰ درجه سانتیگراد یا بیشتر میرسد و ممکن است با تهوع همراه باشد.
تعریق(Sweating Stage)
پس از استقرار انگل در داخل گلبول قرمز، درجه حرارت بدن پایین آمده و بیمار شروع به عرق کردن میکند و به این ترتیب مایعات اضافی بدن دفع میشود. در این حالت، یک احساس خوشایند به همراه خواب آلودگی به مریض دست میدهد. این مرحله بین 1 تا 3 ساعت طول میکشد و حالت تهوع برطرف شده، نبض کند میشود و تنفس به راحتی صورت میگیرد. [1]
علائم ثانویه مالاریا
علائم ثانویه مالاریا به شرح زیر است:
کم خونی(Anemia)
کم خونی در مالاریا از نوع نرموسیتیک - نرموکروم است.
بزرگی طحال(Splenomegaly)
در بیماری مالاریا در اکثر اوقات طحال بیمار به دلیل افزایش فعالیت، بزرگ میشود و گاهی اوقات وزن آن از ۲۰۰ به ۱۰۰۰ گرم میرسد. بزرگی طحال در مناطق آندمیک یکی از شاخصهای بالینی حائز اهمیت بیماری مالاریا است که آن را کیک مالاریا(Ague Cake) مینامند.
اصولاً طحال، کبد و مغز استخوان، بطور چشمگیری تحت تأثیر قرار میگیرند. طحال در عفونت حاد نرم و در عفونت مزمن سخت است و معمولاً در عفونتهای طولانی مدت، خاکستری رنگ، قهوهای تیره و یا حتی سیاه میشود.
یرقان(Jundice)
زرد شدن پوست و چشم از دیگر علائم ثانویه یرقان است که زردی ناشی از یرقان و تالاسمی قابل درمان هستند. [1]
مالاریای کودکان(Pediatric malaria)
در مناطق هیپرآندمیک(مناطقی که بیماریهای بومی شدت بالایی دارد)؛ در کودکان، تب حالت دورهای ندارد و تظاهرات بیماری در صورت بروز، شدیدا ظاهر میشود که شامل حالات زیر است:
. تظاهرات مغذی
. هیپر پیرکسی(Hyperpyrexia) یا افزایش شدید دمای بدن
. شوک
. درگیری کلیه
. بزرگی شدید طحال و پارگی عروق طحال
. بزرگی کبد و یرقان
. مرگ[1]
آیا بیماری مالاریا واگیردار است؟
شايعترين و معمولیترين روش انتقال مالاريا از طريق گزش پشه های آنوفل ماده است.
وقتی پشه مذکور شخصی را نيش می زند، خون او را می مکد. اگر شخص گزيده شده مالاريا داشته باشد تعدادی از انگلهای داخل خون بيمار به داخل بدن پشه مکيده خواهد شد.
انگلهای مالاريا در بدن پشه تکثير و رشد میکند وبعد از 7 تا 21 روز که بستگی به دما و رطوبت محيط دارد برای انتقال به فرد ديگر آماده هستند؛ حال اگر شخص سالمی را نيش بزند، انگل های مالاريا وارد بدن شخص سالم می شوند واين شخص بيمار خواهد شد.
چرخه زندگی پشه مالاريا
آنوفل دارای دو مرحل زندگی(آبزی و خشکزی) است. زندگی ابزی شامل مراحل تخم، لارو (۴ مرحله پوست اندازی) و شفیره ای (Pupa) بوده که در شرایط مطلوب معمولاً مدت آن ۱۲ روز است. سپس، موجود زندهای که اندام تناسلی آن در آخرین لحظات مرحله آبزی شکل میگیرد، از آب خارج شده به پرواز در میآید.
جفت گیری فقط یکبار و معمولاً در همان روز اول بلوغ بههنگام پرواز در غروب آفتاب صورت میگیرد آنوفلهای نر از شیره گیاهان تغذیه میکنند و آنوفلهای ماده برای رشد تخمکهای خود به خونخواری از انسان و سایر جانداران میپردازند. بنابراین، خونخواری به عنوان یک عمل حیاتی برای آنوفل ماده محسوب میشود، زیرا بدین وسیله مواد مغذی مورد نیاز تخمکهای درون زهدان تأمین میشود.
خونخواری در اوایل یا اواخر شب از انسان صورت میگیرد و این عمل هر ۴۸ ساعت توسط پشه آنوفل تکرار میشود(دوره رشد تخمک یا سیکل گونوتروفیک، ۴۸ ساعت است). معمولاً یک دوره سیر جنسی انگل در بدن پشه (اسپوروگونی) در پلاسمودیوم ویواکس حدود ۷ روز، در فالسیپاروم ۱۴ روز و در مالاریه ۲۱ روز طول میکشد.[1]
چه افرادی در برابر مالاریا مقاوم هستند؟
بیماران مبتلا به تالاسمی و کمخونی داسیشکل در برابر مالاریا مقاومت ذاتی دارند. چون انگل پلاسمودیوم برای رشد و تکثیر خود به مقدار زیادی آهن نیاز دارد و در این بیماران به علت رسوب هموگلوبین یون آهن گلبول قرمز کاهش مییابد بنابراین این بیماران در برابر مالاریا مقاومترند و عده خیلی کمی از آنها مبتلا به مالاریا میشوند.
روش های تشخيص بيماری مالاريا
راه تشخيص قطعی مالاريا آزمايش خون است. در خون فرد بيمار، انگل های مالاريا ديده می شود.
منبع:
[1] کتاب جامع تکیاخته شناسی پزشکی(دکتر محمد جواد غروی) - Textbook of Clinical Protozoology