کمک به ارزیابی بی نظمی های قاعدگی
ارزیابی بیماران مشکوک به هیپوگنادیسم
پیش بینی تخمک گذاری
ارزیابی ناباروری
تشخیص اختلالات هیپوفیز
Chemiluminescent microparticle immunoassay (CMIA)
Luteinizing Hormone (LH)
Interstitial Cell Stimulating Hormone
Leuteotropic Hormone
Luteotropic Hormone
Pituitary gonadotropins
هورمون لوتئینیزه کننده (LH) یک هورمون گلیکوپروتئینی است که از 2 زیر واحد با پیوند غیرکووالانسی آلفا و بتا تشکیل شده است. زیرواحد آلفا LH، هورمون محرک فولیکول (FSH)، تیروتروپین (که قبلا به عنوان هورمون محرک تیروئید شناخته می شد: TSH) و گنادوتروپین جفتی انسانی (hCG) یکسان هستند و حاوی 92 اسید آمینه هستند. زیرواحدهای بتا این هورمون‌ها متفاوت هستند و ویژگی تخصصی هورمون‌ها را به وجود می آورند.. LH دارای یک زیر واحد بتا از 121 اسید آمینه است و مسئول تعامل با گیرنده LH است. این زیرواحد بتا حاوی همان توالی آمینو اسیدهایی است که زیرواحد بتا hCG دارد و هر دو گیرنده یکسانی را تحریک می کنند. با این حال، زیرواحد بتا hCG حاوی 24 اسید آمینه اضافی است و در ترکیب قطعات قندی خود نیز متفاوت هستند. هورمون آزاد کننده گنادوتروپین از هیپوتالاموس ترشح گنادوتروپین ها، FSH و LH را از هیپوفیز قدامی کنترل می کند.
در هر دو جنس مرد و زن، LH برای تولید مثل ضروری است. در زنان، چرخه قاعدگی با افزایش LH و FSH در وسط سیکل به فاز فولیکولی و فاز لوتئال تقسیم می شود. این "افزایش LH" تخمک گذاری را تحریک می کند و در نتیجه نه تنها تخمک را آزاد می کند، بلکه تبدیل فولیکول باقیمانده به جسم زرد را نیز منجر می شود که به نوبه خود، پروژسترون تولید می کند تا آندومتر را برای لانه گزینی احتمالی آماده کند. LH برای حفظ عملکرد لوتئال در 2 هفته اول ضروری است. در صورت حاملگی، عملکرد لوتئال با عمل hCG (هورمونی بسیار شبیه به LH) از بارداری تازهحمایت می کند. LH از سلول های thecal در تخمدان پشتیبانی می کند که آندروژن ها و پیش سازهای هورمونی را برای تولید استرادیول فراهم می کنند. LH در مردان بر روی سلول های بینابینی لیدیگ بیضه عمل می کند و باعث افزایش سنتز تستوسترون می شود.
مردان سالم: 0.57- 12.07 mlU/ml
زنان نرمال در سنین قاعدگی:
زنان در سنین پس از قاعدگی: 5.16-61.99 mlU/ml
در مردان و زنان، هیپوگنادیسم اولیه منجر به افزایش سطح هورمون محرک فولیکول پایه (FSH) و هورمون جسم زرد (LH) می شود.
سطح LH پس از یائسگی به طور کلی بالاتر از 40 IU/L است.
سطح FSH و LH به طور کلی در موارد زیر افزایش می یابد:
LH در موارد زیر کاهش می یابد:
FSH و LH هر دو در نارسایی هیپوفیز یا هیپوتالاموس کاهش می یابند.
واکنش متقابل بالینی قابل توجهی، بین هورمون محرک فولیکول (FSH)، تیروتروپین (TSH) یا گنادوتروپین جفتی انسانی (hCG) نشان داده نشده است.
برخی از بیمارانی که در معرض آنتی ژن های حیوانی قرار گرفته اند، چه در محیط و چه به عنوان بخشی از روش های درمان یا تصویربرداری، ممکن است آنتی بادی های ضد حیوانی در گردش داشته باشند. این آنتی بادی ها ممکن است با معرف های سنجش تداخل داشته باشند و در نهایت نتایج غیر قابل اعتمادی ایجاد کنند.
تست ارجح برای تایید وضعیت یائسگی، FSH هورمون محرک فولیکول سرم است.
پدیده کمی لومینسانس از سایر پدیده های لومینسانس دیگر متفاوت است و در آن واکنش شیمیایی باعث برانگیخته شدن الکترون ها می شود ولی حاصل این تهییج مشابه فلورسنس بوده و در حین بازگشت الکترون به سطح پایه انرژی ، نور نشری پدید می آید . در پدیده کمی لومینسانس ترکیبات آلی اکسید می شوند. این ترکیبات از قبیل لومینول ، ایزولومینول ، استرهای اکریدینیوم یا لوسی فرین می باشند که با یک عامل اکسید کننده ( مثل پراکسید هیدروژن ، هیپوکلرید یا اکسیژن ) واکنش، کامل شده و نورنشری از فراورده های برانگیخته شده در واکنش اکسیداسیون حاصل می آید . این واکنش ها در حضور کاتالیست ها از قبیل آنزیم ها ( مثل آلکالن فسفاتازها ،horse radish پراکسیداز و میکرو پراکسیداز) ، یون های فلزی و یا کمپلکس های فلزی (مثل Cu2+ ، Fe3+ و فتالوسیانین ) و hemin انجام می شود .
الگوهای واکنش کمی لومینسانس از واکنش های ساده تک مرحله ای نظیر سوبستراهای 1 و 2 دی اکستان با آلکالن فسفاتاز شروع و تا روش های پیچیده تر چند مرحله ای را در بر می گیرند ، نظیر انواعی که از گلوگز -4- فسفات دهیدروژناز و لوسیفراز باکتریایی به همراه NADH. FMN اکسیدوردوکتازها استفاده می کنند.
به دلیل محدوده های شناسایی این روشها که در حد آتامول (attamole) و زپتامول (zeptamol) می باشد، پدیده کمی لومینسانس به طور وسیعی به عنوان نشانگر های مستقیم و شناساگر در طراحی سنجش ایمنی به کار می روند . بسیاری از این الگوهای سنجش در آنالیزورهای اتوماتیک ایمونوشیمی کاربرد یافته اند .
پرتو افشانی لومینول و آکریدینیوم در مجاورت پر اکسیدها ، مهمترین واکنش های کمی لومینسانس هستند که تاکنون مورد مطالعه قرار گرفته اند . معمولاً اکسیداسیون لومینول در حضور کاتالیزور (میکرو پراکسیداز) و پر اکسیدهیدروژن باعث ایجاد 3-آمینوفتالات و امواج نورانی با کوانتم بالا می شود.
میزان انتشار فوتون در واکنش 1% بوده و برای انجام آزمایش ، حضور کاتالیزور ها ( برخی فلزات یا Hemin ) و pH قلیایی ضروری است.
حضور پراکسیداز در pH خنثی می تواند باعث کاتالیز واکنش شود . جایگزینی اسیدهای آمینه آروماتیک در لومینول باعث می شود تا مولکول خاصیت نور افشانی خود را از دست بدهد ، در حالیکه استخلاف آلکیلهای گروه های آمینی آروماتیک باعث افزایش نورافشانی مواد می شود . با توجه به فاکتورهایی نظیر غلظت سوبسترا ، روند واکنش های لومینسانت ممکن است تند یا کند شود .
سرم
پلاسما با ضدانعقاد سدیم هپارین، EDTA
1mL
0.5mL
تا 2 ساعت پس از جمع آوری نمونه را سانتریفیوژ و سرم را جدا کنید.
همولیز شدید (هموگلوبین بیشتر از 500 mg/dl)
نمونه گرما دیده
Pooled
آلودگی میکروبی آشکار
برای نگه داری بیش از 24 ساعت سرم یا پلاسما را از لخته، گلبول قرمز یا جداکننده سرمی، جدا کنید.
در دمای 8-2 درجه کمتر از 7 روز
اگر تست بیش از 7 روز طول کشید، نمونه را در دمای 10- یا سردتر تا 12 ماه قابل نگهداری است.
از فریز دفریز کردن بیش از3 بار خودداری کنید.
شنبه تا پنجشنبه (به استثنای روزهای تعطیل) از 7 صبح تا 6 عصر
روزانه
همان روز
14روز
آزمایشگاه مرکزی فردیس- فردیس- البرز